Hatıralar okşanır, eski eşya üstünde,
Buruk bir tebessüm var, aynalarda görülen,
Dertlerim destelenmiş, zarflı sayfa üstünde,
Mukaddes tozlar vardı, ellerimde görülen.
Sağır etti suskunluk, duymadım çığlıkları,
Resimlerde kimse yok, silinmiş varlıkları,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
