Geçmişin Hatırına düzenlendi

Geçmişin Hatırına

“Gidersem şair olacaksın.” demişti, gönül tahtımdan beni indiren kadın.
Başımı öne eğip, yavaş yavaş yol almıştım bir meçhule doğru.
Şimdi yürüyorum, ellerim ceplerimde, hayatın boş sokaklarında…
Soğuktan titreyen nefesimden çıkan buğuda, kara şeker bir portren beliriyor aniden.
Gözümden süzülen kanlı yaşlarla kelimeler dile gelse de,
Kifayetsiz kalıyor dünya hali karşısında.

Devrik cümlelerle seni kazıyorum aklımın en bakir köşelerine.
El değmemiş, söz değmemiş,
Anandan başkası bilmemiş o saklı Ayhan'ın suretine,
Saygısızca küfürler ediyorum.

Geçmişime yanarken, gelmişine önem vermeden yaşıyorum vuslatı.
Nasılsa üç mum yakıp seyrine bakmayacağım hayatın.
Pamuk ipliğine bağlı olmasını da iplemiyorum kahpe dünyanın.
Yol vermişim kendime… Yol almışım.
Döl vermişim, dere tepe dağları aşmışım.
Kopmuş gitmişim Adanamdan, Toroslarımdan,
Yolları taş olandan, babamdan, anamdan, ağamdan, sıladan, yardan.

Bir çırpıda uçup gitmişim…
Yıkıp gitmiş, kırıp gitmiş,
Su gibi akıp gitmişim.
Seyhan gibi sessiz sessiz,
Çığlık çığlığa, süzüle süzüle, yanıp gitmişim.

Şimdilerde gurbet ellerde,
Kırık kanatlarımla sinmişim iyice içime.
Üşüdüğüm düşlerimde, yıllar da geçse
Demincek gibi duran biz;
Lalezarlar içindeyiz: kol kola, can cana, ten tene, ter tere, sevişmecelerdeyiz…
Eski günlerdeki gibi, sessiz sessiz...

Senin hayalinle konuşurken,
Arada sırada yakalanmışım elâleme.
“Deli!” diyen olmuş, duymuşum…
“Veli!” diyen olmuş, susmuşum.

Gitmekle belki hata etmişim.
Ama şairin olmuşum.
Sönmez bir ateş olmuşsun sinemde.
Şiirlerim olmuşsun Levh-i Mahfuz’da.
Ben gitmekle şairin olmuşsam,
Sen de gitmeme izin veren şiirlerimin sahibi olmuşsun heyhat…