Geçmişin Hapsetmişliği Şiiri - Selcen Özbek

GEÇMİŞİMİN HAPSETMİŞLİĞİ

Çocukluk kabuslarım
Yaşamımı hapsetti
Ben, yani kapkaççı çocuk
Gençliğimi gasp etti.

Karnımda o buruntu
Siyah keder gölgesi
Bu anı yaşayamam
Geçmişim bu an gibi

Kurtulmalıydım bundan
Hep özgür kalmalıydım
‘‘Yaşadım artık seni,
Bırak’’ diye yalvardım.

Ağladım da ağladım
Hıçkırarak ağladım
Gülüm diye ağladım
Yaramı da böylece
Şakır şakır kanattım
‘‘Üzüntüm azaldı mı? ’’
‘‘Hayır’’ depreşti keder.
Ama gönül isterse
Gözler hüsrana ne der?

Ağladıkça açıldı
Geleceğin perdesi
Geçmişin hüzün yeri
Kalbimin bir köşesi
Gerisi geleceğin
Yaşama sevincinin
Başlangıç meşalesi.