Geçmişin Emanetleri Şiiri - Oya Korkmaz

GEÇMİŞİN EMANETLERİ

Çocukluğumu bıraktığım mahalle mi
Gençliğimin en güzel anılarını
Büyürken yaşadığım sevdiklerimin acılarını
Mutluluğumu, sevinçlerimi, hüzünlerimi
Senden giderken sende bıraktım emanetlerimi

Bakırköy sahilinde çılgınlar gibi eğlencelerimi
Florya da, menekşede yaz tatillerimi
Beşiktaş ta sandal gezintileri mi
Eminönü'nde balık ekmek yemeleri mi
Senden giderken sende bıraktım emanetlerimi

Ortaköy'ün bol ve sıcacık kocaman kumpirlerini
Denizin içerisinde nazlı gelin gibi salınan Kız kulesini
Heybetli duruşuyla dimdik ayakta Galata kulesini
Sultan Ahmet Camii'nin tattırdığı kalbii huzuru
Senden giderken sende bıraktım emanetlerimi

Mısır çarşısının esnaflarıyla ışıltılı hayatını
İnsan kişilerinin kalabalık uğultularını
Türkü evlerinin saz seslerini sıla gecelerini
Ve dahi adım adım ilerleyen trafiğini
Senden giderken sende bıraktım emanetlerimi

O kadar büyüksün ki yazmaya kalem yetmez.
O kadar çok yaşanmışlığımız var ki seninle
Yıllar, yıllar önce
Bıraktım sana geçmişimin emanetlerini
Şimdi söyle İstanbul'um
Özlemlerimi geri verebilecekmisin?
Bıraktığım gibi bulabilecekmiyim?
Emanetlerime göz nurun gibi bakabildin mi?
Aslında hiç izleri kalmadı değil mi?
Gelsem yeni seni yeni İstanbul'umu severmiyim?

Hadi çağır benide geleyim artık
Kucak aç da koşayım bağrına
Emanetler olmasa da yerli yerince
Severim ben yine seni görünce
Özledim seni kalbim atar delice
İstanbul'um ilk göz ağrım gönül sızım
İstanbul'um özlemim, hasretim, sevdiğim.
İstanbul'um tek vazgeçilmezim .

Yazan: Oya KORKMAZ ✍️

Tarih: 17.12.2024
Saat : 19.39 Salı