Geçmişin Dayanılmaz Kokusu

Kısa da olsa tren yolculuğunu seçti
Köklerini terk edip gitmenin zamanıydı
Evden çıkarken rafları tozlu kitaplığından aldığı gazete kağıdı ile kaplanmış kitabı çıkardı
Bu da ona ait değildi ve içinde yine aldatılmışlığın izleri vardı
Bu ilk değildi nasıl olsa
İç geçirip dışarıya baktı
her şey her defasında tüm çıplaklığıyla ellerinin arasında olmak zorunda mıydı?
Trenin düdüğü çaldı
Çaprazına oturdu başında mor tüllü şapkalı kadın
Havada sıcak kokusu...
Çantası sımsıkı kucağındaydı.
Hiç göz göze gelmediler
Aynı istasyonda da inmeyeceklerdi adamca
Karşıdan gelen trenin mor dumanına baktı uzun uzun
Ve bir kez daha anladı dönmenin anlamsızlığını gitmenin iyi geleceğini.
Okuduğu kitaplarda ihanetle yüzleşmeyecek
Ellerine bulaşmayacaktı sevgisizliğin kokusu.