Geçmişimi Sana Bıraktım

Şehirlerarası yollarda, bitap kalmış hasretimle geliyorum sana.
Harap kalmışlığım cabası yanına.
Ne üstümdeki elbiseler sarıyor beni,
Ne de buğu tutmuş nefesim ellerimi.
Denizleri romanlarda okuyup,
Kadıköy’e bir iskele yanaştırıyorum.
Kırık dökük bir beklenti belki.
Gizemi yalnızlık olsa da, o bile gizemli.
Ben deniz görmemiş bir şehirde,
Yosun kokusunu arıyorum her gece.
Divane, yarı çıplak yıldızlar şahidim.
Her gece 01.55’te müzik başlıyor bu şehirde.
Ilık bir tango kadar huzur verici.,
Sessiz çığlıklar gibi acı bir şey bu.
İskelem soğuk nefesimden güç alıyor.
Bense, nefes alamamaktan yakınıyorum.
Kimi zaman birkaç kelime sarfedesim geliyor.
Sesimin her tınısı, bana isyan ediyor belki de.
Öyle bakma bana, gücüm yok bastırmak istesem de.

Zamanın su misali geçtiğini vurma yüzüme.
Çok geç artık, gelemiyorum.
Ben her otobüsün rötarı oldum sana koşarken.
Saniyeler hep düşman oldu bana.
İnadına çabuktular, bense yavaştım.
Bak geç kaldım yine,
Bekle desem, sesimi duyar mısın?

Zaman gelir, bir gün bu şehri terk etmek istersin.
En güzel anında hayatın,
Senin boğulmak üzere olduğunu sadece bir ben bilirim.
İnan, okuduğum satırlarda bile sen varsın.
Köşe yazıları günceli değil, sadece seni yazıyor.
Benim yollarda çok vaktim oluyor;
Boyla seni okuyorum...

Şehirlerarası yolları ben, boğulduğumda terk ettim.
Bu zaman, sen olmadın benim olduğum yerde.
Hiç düşünmedin, hiç görmedin belki de,
Heybetimden kalan insanlığımın,
Ellerinde kum tanesi gibi dağıldığını.
İnsanları sevmeyi unuttum galiba.
Ne dedemin elini öpesim geliyor,
Ne de bayramlarda o eski hovardalığım.
Deli dolu gençliğim ya da.
Yollarda geçmişim eziliyor sürekli.
Pencere kenarları, zamanı yitiriyor.
Fazladan bir biletim oluyor daima.
Kalbimin bir köşesinde saklıyorum.
En önde üç ve dört numara.
Vakti geldi artık.
Alternatifsiz geçmişimsin.
Gel artık, gücüm kalmadı.

03.03.2003