Üşüyorum bu aralar sebepsizce, ne güneş ısıtıyor beni, ne bir başkası dokunabiliyor gönlüme.. Yutkundukça susuyorum, içimde kopan bir fırtına var.. Gözlerimi yumdum her şeye, içime odaklandım, bir sen varsın diye.. Kaybettim kendimi, baktığım her yer uçsuz bucaksız, sonu gelmiyor gittiğim yollarda. Artık ne yapsalar boş, ne geçmişe dönmek mümkün, nede geleceğe gitmek.!
Şair Faruk Kerey
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta