Geçmişi Sorgulayan Çeşmeli Şiiri - Dinme ...

Virgüller başıboş kalmış, noktalar kararsız
Hesabım kaybolup giden günler, aylar yıllarla
Yaşanmamış bir çocukluk, heba olmuş gençliğim
Yıllar sonra dönüp geldim sana toprağım Çeşme,
Yüz çevirme bana, utancımla baş başa bırak beni
Ben ne yalancıyım, ne sahtekâr
Toprağım geçmişimi sende aramaya geldim.

Nasıl bulurum, bulabilecek miyim bilmiyorum.
Yollar, evler, çevre değişmiş yüzler yabancı
Bahçeler, parklarda çiçeklerde bile bir başkalık
Laleleri, hatmileri sökmüşler her yan sarmaşık
Menekşeler güllere yaslanır öpücük alırdı.
Bulduğum, gördüğüm topu, kökü hepsi bunlar
Doğa kanunu değil ilkel insanoğlu kanunları
Gönlümün hasreti güzdü, bahardı, yazdı
Yaylası, karı küresel ısınmayla karışıp başkalaşmış

Bir işçi kız geçip gitti gözlerimin önünden
Sevgisi özümde yaşıyor aşkı küllendi içimde
Nerede o beni seven, sayan arkadaşlarım,
Gerçek bildiğim can dostlarım nerede!
Sevgiyle bakan yüzler, hal hatır soranlar
Toprağımda bana kalan havasını içime çekmek

Yüz yıl geçmedi ki aradan ayrı, benim hala
Sevgiyle, aşkla örülmüş temiz duygularım var.
Rüyalara yattığım, düşler kurduğum geceler,
Herkesler kadar benimde dertlerim vardı.
Daha fakirdim bazılarından,
Belki zengindim çoklarından
Paylaştığım nice güzellikler, kocaman yüreğim var.
Sevmeyi unutanlara sevmeyi öğretecek kadar,
Toprağımın vefalısı ben, insanlığımı kaybetmedim.
Elimi, yüreğimi hiçbir zaman korkak büyütmedim.
İnanç benim tek kaybım, güven servetim
Sebepsiz değilmiş virgüllerin başıboşluğu,
Noktaların kararsızlığı, toprağımda öğrendim.

Dinmez Er / Çeşme / 2012. 07. 15 /