Geçmişi Düşünürken Şiiri - Yasemin Kurt

Dün saatlerce geçmişi düşündüm kendi kendime,
Yanlışlar heybemde asılı kalmış öylece.
Yaptığım her yanlış dönmüş bir nasihat şekline,
Anladığımda keşke demememişim geçmişime.

Yürüdüğüm yollar taşlı ve çamurlu gibi göründü biran bana,
Hastalıklı istekler esmiyor deli gibi artık başımda,
Büyüdüm mü ne oldu benim insanlığıma?
Sormuyorum neden öyle değilim diye.

Aynalara rahat rahat bakar oldum kendimden emin,
Esen rüzgarlar ezmes oldu,duruldu deniz.
Aşkların şiddetlisi bile gelmez bana artık çaresiz,
Mantık yol gösterir,rehberim oldu.

Annem derdi ne olacak senin bu halin,
Kızardım sinsice içimden çözülmezdi dilim.
Aklımdaki hareketlerimde olurdu kesin,
Şimdi annemi dinler oldum,pişman değilim.

Okuduğum herşey pembe hayaller içindeymş meğer,
Gerçek olanlar kara kaplı defterdeymiş.
İnsan olmak neden yanlışlıklardan geçer,
Büyümenin bu kadar güzel olduğunu bilmezdim.