Geçmişe Yolculuk Şiiri - Arzu Altun 2

Zamane
Hani o eski zamanlarda
Pencere kenarında sardunyalar
Cam güzeli hanımeli
Doluşurdu şen şakrak sokaklar
İçimden bir çocuk geçerdi
somutgan, ağlamaklı
Kaybetmiş bebeğini gözü yaşlı
Dudağından sarkardı gülücükler
Tutardı ellerimden
Yağmurlu akşamlara yolculuk başlardı
Toprak kokusu sarardı geceyi
Ve Annem çekerdi yazmasını
Beklerdi kapıda kocasını
Elleri koynunda yeni gelin gibi heyecanlı
Uzatırdı pencereden başını Ayşe abla
Yan bahçeden yetişirdi inci teyze
Ve yanaşırdı her biri birine
Gözleri yollarda iki laf atarlardı ortaya
Toplaşırlardı her bir ağız
Her biri taze gelin gibi heyecanlı
Önce Ali amca yoldan seyirirdi
İnci teyze ayaklanırdı dumanı tüten ocağına
Ve sonra diğerleri
Kokular yayılırdı mutfaktan mahalleye
Mahalleden her bir eve sıcak yemekler
Küçücük ellerde
Sıcacık ekmeği bölüşebilmekti..
Şen şakrak sokaklarda
Bir avuçtu çocuklar...
Bir avuç bin mutluluk sabahlara
Hayal kahvesi ve loş sokaklar
Ardınca yanan titrek lambalar
Bir gölge gibi geçti gitti...
İçimden bir çocuk geçti
Hüzün örülü saçlarında
Süzülür yaşları göz pınarlarında
Kimsesiz, ürkek, üşümüş...
Yalnızlığı kalbimin odalarında
Bugün kekremsi bir senfoni havası
Arnavut kaldırımlarında
Kırmızı ayakkabılı çocukluğumla
Arzu Altun