Geçmişe özlem Şiiri - Mustafa Aksu

Yine memlekete düştü yolum
mahalle sokağına girince canlandı eski hatıralarım
içimi bir hüzün kapladı birden
aradan geçen yirmidört yıl saramamıştı demekki yaralarımı
hala kokusunu getiriyordu rüzgar arka bahçemize
sanki dün gibiydi
balkon çıkıp onu görebilmek için beklediğim hesapsız saatler aklıma geldi
ben bizim onların evine bakan salonun ışıklarını yakardım
o kendi odalarının ışıklarını yakardı
ben burdayım diye
öyle haberleşirdik birbirimizle
o sabah erkenden inekleri sağardı
ben hazır olurdum balkonda
ben okuldan gelirdim
o hemen merdivenleri süpürmeye inerdi sebepsiz yere
ben evlerinin önünden geçerdim
o ön cam arasından bakardı
o bahçede birşeylerle uğraşırdı
ben bahçeyi bellerdim hemde hergün
annem oğlum yeter motorla sürsen bu kadar ufalanmazdı toprak derdi
o sokağı yıkardı bir bahane bulup
ben çatıdan seyrederdim onu
belki saatlerce
hiç anlamazdım yorulduğumu
hissetmezdim bacaklarımın uyuştuğunu
ama o saatler sanki saniyeler gibi
geçerdi
o ev halkı tarlaya çalışmaya gidince
sokakta el işi örerdi
ben bakkala giderdim bir bahaneyle
dönüşte kalbim hızla çarpardı yanından geçerken
birbirimize utanarak bakardık
o bakış yeterdi bize
düşler kurardık ne zaman kavuşuruz diye
şimdi onu düşünüp yastığa öyle koyuyorum başımı
belki gecelerimi süsler diye
özlem ararım o günleri
uzun uzun telefonda konuşmayı
akşama kadar bahçe bellemeyi
sebepsiz yere bakkala gitmeyi
saatlerce balkonda beklemeyi
okul bitince koşarak eve gelmeyi
bayramlarda evlerine gitmeyi
gözlerine bakınca kendimden geçmeyi
daha neler neler
şimdi sol yanımda bir sızı için için yanan
zaman zaman küllensede hiçbir zaman dumanı eksilmeyen
bu benimle yaşar gider özlem ve hasretle...
Mustafa Aksu...