Geçmişe özlem...! Şiiri - Müşfik Saltık

Kadın – Bir başka güzeldi bizim zamanımızda bu dünya değil mi bey.

Adam – Evet hanım bizim zamanımızda her şey bir başka güzeldi. İlim ve fen ilerledikçe her şey sunileşti.

Kadın – Ahbaplıklar dostluklar bile eskisi gibi değil artık.

Adam – Haklısın vallahi bak bizim toruna bir sürü arkadaşım var diyor geç saatlere kadar geçiyor o televizyonlu daktilo makinesinin başına yazıp yazı konuşuyorlar. Yazarak nasıl konuşulur nasıl sohbet edilir anlamak gayri kabil.

Kadın – Anlayamayız bey biz çağın gerisinde kaldık.

Adam – Yahu eskiden mektup diye tebrik kartı diye bir şey vardı insan uzaktaki yakınlarıyla haberleşmek için oturur özene bezene mektup yazardı. Gurbetteki dostlarından mektup beklerdi. Postacı elinde zarfla kapıyı çaldı mı insan sevinçle koşardı kapıya merakla alırdı zarfı helecanla açar okurdu hasret giderirdi o itina ile yazılmış satırları okurken.Şimdi ise mektupları o televizyonlu daktiloda yazıp yolluyorlar.Ne el yazısının sıcaklığı olur o mektupta ne mürekkep kokusu zaten ismini de değiştirmişler e mahir mi diyorlar e mailmi diyorlar bizim kırk yıllık mektubun adına.

Kadın – Haklısın bey ne mektup gelir oldu artık ne tebrik kartı şimdi postacılar sadece faturaları getiriyor.

Adam – Eee hâl böyle olunca da postacıyı gören sevinç yerine korku duyuyor artık.Bizim zamanımızda postacı şarkısı bile vardı.

Bak postacı geliyor selâm veriyor. Herkes ona bakıyor merak ediyor.
Çok teşekkür ederim postacı sana pek sevinçli haberler getirdin bana.
Haydi git güle, güle uğurlar olsun ellerin dert görmesin kısmetle dolsun.

Kadın – Şimdiki nesil böyle bir şarkı yazsa nasıl yazardı acaba Rüknettin bey.

Adam – “ Biraz düşünür “ Herhalde şöyle yazardı hanım.

Bak postacı geliyor pis, pis gülüyor.
Herkes ona bakıyor tir, tir titriyor.
Çok Teessüf ederim postacı sana
Allah rızası için fatura getirme bana.
Haydi git bir an önce ne duruyorsun.
İnşallah tez günde emekli olursun.
Adam – Yahu hanım bizim zamanımızda buz dolabı yoktu mutfaklarda tel dolapta saklanırdı yemekler hiç bir şey olmazdı şimdi yemeği bir gece dolaba koyma hemen ekşiyi veriyor. Eskiden nasıl bozulmazdı acaba.

Kadın – Her şey sun i oldu bey baksana domatesler bile naylon gibi ne tadı var ne kokusu.

Adam– Haklısın hanım eskiden domatesi kestin mi mis gibi kokardı, hele salatalıklar şöyle kabuğunu soyup bıçakla yarıp tuzu serptin mi kıtır kıtır yenirdi mis gibi.

Kadın – Ya o koyu yeşil kesmece karpuzları kıp kırmızı olurdu bıçağı vurdunmu kütür, kütür ayrılı verirdi orta yerinden koca, koca siyah çekirdekleri olurdu mis gibi kokardı. mutfakta karpuz kestim mi odadan duyardın kokusunu gelir göbeğinden koparıp yerdin daha sofraya koymadan.

Adam – Neredeee hanım o eski karpuzlar şimdi ne kokusu var ne tadı atıyorsun ağzına şekeri kıt düğün salonu limonatası gibi acayip bir şey insanın iştahı kapanıyor vallahi.

Kadın – Hadi artık kalk gidip yatalım eskiyi konuştukça içim bir tuhaf oluyor.

Adam – Biz yine şanslıyız hanım bizim torunlar hiç tadamadı bu lezzetleri.