Geçmişe Özlem Şiiri - İlhami Kavukoğlu

Söylesem derdimi yüce dağlara
Mor sümbüllü bahçelere bağlara
Özlem duydum mazimdeki çağlara
Çocuklukta günler ne kadar hoşmuş

Gençliğim hep geçti türlü çileyle
Mektupla görüştüm ancak sılayla
Düğünde oynadım türlü halayla
Gençlikteki günler ne kadar hoşmuş

Yirmisine girdim gittim askere
Dedim Mehmetçiğim hadi rastgele
Yaptım askerliği aldım teskere
Askerlik günleri ne kadar hoşmuş

Askerden gelince hemen evlendim
Bende bu alemin sırrına daldım
Çalışıp didinip bir yuva kurdum
Bekarlık günleri ne kadar hoşmuş

Kız alıp kız verdim ele karıştım
İlk günler zor idi sonra alıştım
Acıyla tatlıyla birlikte piştim
Acısız günlerim ne kadar hoşmuş

Çoluk çocuk bir arada ne hoştuk
Birlikte söyledik birlikte coştuk
Sürüye kurt daldı aniden şaştık
Hep bir aile bir arada ne hoştuk

Bir baktım ki yaşım varmış elliye
Aynaya bakınca döndüm deliye
Düşünüp de gittim biraz geriye
Kırk yaşında günler ne kadar hoşmuş

Bir baktım ki atmışına varmışım
Torunları kucağıma almışım
Son bahar misali hazan olmuşum
Ellisinde günler ne kadar hoşmuş

Bir baktım ki yaşım varmış yetmişe
Yaramazsın derler artık bir işe
Edinip durursun türlü endişe
Atmışında günler ne kadar hoşmuş

Seksenine geldin işin bitmiştir
Çoluk çocuk etrafından gitmiştir
Sevdiklerin bile senden bıkmıştır
En sonunda solan güle dönmüşsün

Doksanına merdiveni dayarsın
Yavaş, yavaş günlerini sayarsın
Oturduğun yerden bile kayarsın
Hadi güle, güle uğurlar olsun

Kavuk oğlu yazdım işte hal böyle
Bir şey biliyorsan sende gel söyle
Bu dünya hayatı işte bir rüya
Uykudan uyandım çağ gelip geçmiş