Geçmişe Özlem Şiiri - Hakan Kurt

Kar aydınlığında
Gezmeyi özledim
Sonbaharda sararıp dökülen
Ağaçların çıkardığı sesleri
Yazın zeytin ağaçları altında
Piknik yaparken
Ağustos böceklerinin seslerini
Ve ilkbaharda uçuşup duran
Kelebekleri özledim
Özledim pembe gözlüklerimi
Ki onlar varken bendim
Ölen arkadaşlarımı
Beş yaşındayken yaptığım
sokak savaşlarını
kibrit kutusuna oyun oynamayı
eskicileri
sinemaları
komşumuzun üzüm bahçesinde yaptığımız
al kaç harekatlarını
doğrusu
olmayı beceremediğim herşey içinde
çocuk olabilmeyi özledim
içini çeke çeke
masum birşey için
ağlamak vardı
biliyor musun
şimdi öyle ağlayamıyorum
artık apansız kendi içime sızıyorum
bir ben oluyorum
birde o pembe gözlüklü
küçük çocuk