Yüzündeki ifadeden üşüyor zemheri,
Sürmüşsün kalbine kilit üstüne kilidi.
Girdiğin dehlizde duvarlar küflü ve nemli,
Koşturdukça atını boş kaldı hep terkisi.
Taş duvarlara vurdukça yüzünün akisi,
Kirli bir el uzanır, sökmek için gölgeni.
Çağırsan geçmişinden unuttuğun kendini,
Neler söyler sana, duyurabilse sesini!
Kayıt Tarihi : 22.5.2007 00:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!