Geçmişdeki iz Şiiri - Tayfun Gökhan Soytan

Hani dün söz vermişdin bana ayrılırken
Sabahları beraber karşılayacak
Çiçekleri beraber toplıyacakdık
Hani dün söz vermişdin bana, ben ölmiyecem demişdin
Yarınları beraber karşılıyacak
Bulutlar gölgemiz bile olmıyacakdı
Zafer şarkıları söyliyecek, sevinç naraları atacakdık
Hani dün söz vermişdin bana, ben ölmiyecem demişdin
Hani hayellerimiz vardı, ağlamanın yasak olduğu
Hani yaşam direncimiz vardı, zorlukların yasak olduğu
Nerde kaldı bu yeminler, nerde kaldı bu sözler
Hani dün söz vermişdin bana, ben ölmiyecem demişdin
Hani söz vermişdin açsana gözlerini
Ben ölmedim desene, sarılsana boynuma
Bu bir rüya desene, kalksana
Hani dün söz vermişdin bana
Bak koynumda çiçekler
Çiçekler içinde bir sevgi getirdim sana
Senin makberine, sonsuz yolculuğuna
Yatmasana o tobutta, kırsana o çivileri
O kefenden çıkıp bu bir rüya desene, sarılsana boynuma
Gözlerimden akıp, yanaklarımdan süzülen yaşı
Sevgiye dönüştürsene hadi ne olur
Ben ölmedim desene haykırsana ben ölmedim
Ben ölmedim ben ölmedim desene hadi ne olur haykırsana