Geçmiş Zamanlı Paragraflar

Sen
Bazen
Eski bir gülüş gibi dudağıma düşüyorsun

Ben
Bu ufka bakarken
Basireti umutsuz, vuruşları zamansız saatlerle
Masal okuyorum, lal bir susuşla aşklara
Ve sonra sevdanın içinden geçerken
Çok yavaş bir el dokunuyor s/onsuzluğa
Bir daha hiç gelmeyecek o geçmiş zamanlı paragraflara

Sessizliğinde dinlenirken
Senin gölgenden
Mor menekşelere aşk tapınağını yankılıyorum
Ve sonra dokunarak yeni acıların bağrına
Kırlangıç suskunlukla
Zamana doğru gidişi başlatıyorum
Ağır ağır feragat ettiriyorum kendinden bakışları

Renklerimiz
Ela oluyor sonra
Hangi refahla sabahın doruğuna kadar
Gidiyorsam
Bir o kadar akşam rüzgarlarına salıyorum seni

Ve toprağın üstünde ay renginde
Şiirlerin anlattığı o güzel savunmalar var şimdi
Sen bilir misin?

Ben bilemiyorum bazen

Herşeyin başladığı yerde bir son oluyor
Anlatamıyorum sonra
Hecelerim k/ayıp bir süre daha

Labirent içinde labirent şimdi hayat
Kimi zaman bardağın dolu tarafı
Kimi zaman boş
Elde kalıyor aşk
Sadece aşk
Yaşamdan sayfalara dökülen
-Yoğun, yorgun ama iyi-

Sen
Bazen
Ay ışığıyla geceye sus veren bir aşk oluyorsun
Bazense sihirli bir dokunuş
İnsana kendini iyi hissettiren cinsten

Bense
Tenha bir merdivendeyim bazen
Kağıtlarımı
Şiirlerimi
Sayfalarımda anlattığım o senli satırları
Alıyorum
Biz yoksak
Sokaklarımızda koca bir ıssızlık kalıyor geriye
Ve çok uzaktan sebeplerle gözyaşları kalıyor elimize

Bazen
Birgün geliyor
Anımsıyoruz bizi
Huzurun yıldırımında kalbinden ihsan olan şarkılar duyuyoruz
Güz ıslağı ayaklarımızla, ıssız sokaklarda geziyoruz
Gelecekten habersiz, geçmişe tutarsız
Ve şimdiye kayıtsız
Kulaklarımız hep o şarkı makamında
Ve dudaklarımızda ayrılığı hiç hissetmeyen öpüşlerimiz

Sonunda kalıyor ruhumuza
Aşka gidiş için sebeplerimiz...