Tütün kokardı saçları.Parmak uçlarında yalnızlığım,gözlerinde serçe sevinçleri,düş hüzünleri ve kaybedip kaybedip bulduğum İstanbul.
Bir gün çekip gitti...N e bir not,ne bir sözcük...Odamda sadece tütün kokusu...Ölümüne sevdalıyım o gündenberi sigarama.Ve gümüşten tabakam yadigar babamdan...Deniz suretini dolaştırıyor odamın camlarında.
Kendi kendime konuşmalarım artıyor geceleri,sırt ağrısı,öksürüğüm...
Yalnızlığım artıyor git gide.Milyon kere yüzün gece karanlığında karşımda duran.Sen yazdığım öyküleri okumuyorsun artık.Dolaştığımız hiç bir sokağa uğramıyor yolun...
Sen bütün yalnız şehirlerin kırmızı karanfili,yapraklarını dök ve terk et artık bu şehri.
Kayıt Tarihi : 20.5.2007 21:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)