Geçmiş zaman batığ Şiiri - Ömer Özyurt 2

Geçmiş zaman batığı

Çoçukluğumun orta yerinde,
bir hayat batığıydım:
Ellerimden kayıp düşen,porselen sözlerim gibi;
kırılmadan,bilmiştim tüm sesleri.
Ömrümün cıtı da vardı aralarında.
Ve en heveslisi,
ömrümün sesi...
Kırılmadan bilmiştim,bu cıt sesi.

Çoçukluğumun orta yerinde,
bir hayat batığıydım:
Çok pahalıya alınmış;
geleceğime mal olmuştu...
Oysa gökkuşağını kurtarabilirdim.
Evet biraz ıslanmış olabilir.
Olsun!
Güneş kadar bir ömrüm kaldı.
Bu ömürde,ne gökkuşakları kurulanırdı:
Bir güneşin ömrü kadar da sabırlıydım;
zaman çoktu,
harcamalıydım.
Harcayarak,daha da zaman kazanmalıydım...
Ben bu ticarette yeni girdim.
Bütün renkleri deneyebilirdim:

Bir söylenti dolanıyor!
Bütün renkler kuruyunca mavi oluyor.
İçimi rahatlattı;
renkler,sesler,ayrı ayrı kurulanacaktı.
Çok araştırdım:
Bildiğim renkler hariç;
gökkuşağının ıslanmasına,kasıt bulaşmış;
ve çıkmıyor.
Çıkaracak bir sözüm var kullanmıyorum.
Çünkü çok ayıp.
Ayıp doğalı sokağa çıkmıyor;
sabahtan akşama kadar,ayıba ben bakıyorum
Maşallah iyi beslenmiş.
Yüzünde kırmızılığı hiç eksilmemiş.
Bileydim daha da ,iyi beslerdim.
Belki utanmakla büyürde,yanlışın sokağına tükürür.

Çoçukluğumun orta yerinde,bir hayat batığıydım:
Sokakta yağmur yağıyor,eriyorum;
Kardan adamın soyundan geliyorum.
Kar yağarken doğuyor,
bir başka çoçuk oluyorum.

Mavinin Eli