Geçmiş Zaman Şiiri - Aziz Fehmi

Gönlüm hatırlıyor musun odaya gelişlerini nasılda heyacanla karışık mutlu olurdun.
Biraz gerilirdin elin ayağına dolaşırdı seni konuşturduğumda.
Elini kolunu karıştırırdın imza atacağın zaman bazen başını eğer, saçlarınla yüzünü kapatırdın gülümsediğini görmemem için.
Birde hep klasik hareketin vardı önüne düşen saçlarını dört parmağınla kulağının arkasına toplama hareketin.
Odadan bir an önce kaçmak isterdin.
Çünkü uzun konuşturduğumda seni gülümserken görmemi istemezdin.
Yumuşadığını sezmemi istemezdin ama çift kişiliklisin işte.
Bir tarafın böyle davranırken diğer yanın gözlerinden ve istemsiz hareketlenden belli oluyordu.
Azizz beni ne güzel seviyorsun sen çok güzel bir adamsın beni böyle sevmene bayılıyorum diyordu.
Hep söyledim sana bana gülüşünü bile göstermek istemedin.
çok acımasızsın diye. Sana hakkımı nasıl helal edeyim.
Kendini kaptırmaktan korkuyordun dimi.
Keşke kendimizi dibine kadar kaptırsaydık Gönül keşke. Keşke aşk yaşasaydık doyasıya. Böyle ne olduğunu anlamadık ve herşey berbat oldu işte.
Keşke bıraksaydın kendini akışa
Keşke bana bıraksaydın kendini

Az kalsın kendimi unutuyordum.
Benimde kalbim içerden gümbürdemeye başlar,sesim titrer, dilim dolaşırdı.
Ter basardı bana yavşayacam tam yavşayamam. Sevdimi söylecem söyleyemem.
Ulen açık açık söyle işte seni çok seviyorum sende seviyorsan birlikte yürüyelim de.
Ne çekiniyorsun.
Ama olmaz Gönlümün kalbini kırmadan söylemek lazım.
Biz onın kalbini kırmayalım o bizim kafamızı kırsın.
😩