Henüz insanın insana cehennem olabileceğini tahmin etmezken,
yani küçükken daha, anneme beden bedene sarılabilmek adına
daha da büyümek, kocaman adam olmak istiyordum.
Böylesine iğrenç bir şeyi istemek yerine bir sandalyeye
tırmanabileceğimi anladığımda, sırtım çoktan aşınmış, ihanetle
ve insanlıkla yaftalanmıştım. Düşünmek için artık fazla geç, bir
avuç toprakla susmak için henüz çok erkendi ve ben, kirli yüzümü
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta