Geçmiş/ti Şiiri - Cansu Su

Ağır geliyor ben bana.
Öylesi çoktum
Öylesi yoktan yoğruldum ki
Tanımıyorum kimi zaman bu görünürdeki beni
Daha en başından bilmediğim bir yolculuktum
Fahri bir atılım değildi benimkisi
Kozayı ören başka eller
Ben sadece bir konargöçer
Ta en başından ben bana külfet
Şu varlık sahasına kimilerine göre nimettim
Ama ne varki gün gelip çatacak
El yordam sumen altı olacaktı
Gün gelip çattı nitekim
Şimdi bildiğimden çok bilmediğime yoruluyor
Bilmediğimle husumeti palazlıyorum
Sahi ben kime böylesi bileniyorum
Kime böylesi kordon bağı kesiliyorum
Bilmiyorum

Bir arayış benimkisi
Bir ters yüz oluş
Bir günah keçisiyle değiş-tokuş
Ama ben değil bu pazarlık hissesi
Başka bir mesnet bu halete
Görünür ben değil işte bu hisse
Tastamam sen...
Altı üstü sen
Yeri göğü sen
ille de sen
Benden öte sen içre ben işte.

Şimdi kim diyebilir ki
Aşk mutluluğun belkemiği.
Ben unuttum herşeyi inan
Silip attım bir çırpıda.
Ama sendeki ben
Silmeyi de katık etmiş mi azığına
Aşkla karılırken yok saymayı bellemiş mi
Söylesene
Ya o saneme hak,aşka müstahak yakarışlar
Kopmak bilmiş mi gerdanından
inci mercan gözyaşlarından
Sanmam...
Bilmiyorum işte
Bir garip hâl sardı beni
Ellerimde geçmişin hezimetleri
Avuçlarım yağmur kokuyor
Avuçlarım murt...
şimdi bir bebek saflığında kanar mısın avuçlarıma
Bir doğa kanunu sayıp sarılır mısın aşk girdabıyla
Sanmam...
Bir garip hâl sardı beni
Sanki bu yitime ant vermiş bir galebenin
Aşka son destur deyişi
Aşka çalan sözlere son seferi...
Ya da deli saçması işte
Sakın ola saçma dilindeki nidaları toprağa
Gözlerindeki elaları saçtığın gibi
Bir ben tüketmiştin evvela
Şimdi bir asır yetmez
Seni bende aklamaya...
Bilmiyorum işte
Bir garip hâl sardı beni
Yalnızca elveda diyecektim halbuki
Elveda.