Biraz daha açık söyleyelim. Acı ama gerçek. Dini anlatımlar içinde de nafakası, nasibi, rızkı verilenler; acizler, kölelerdi, yoksullardı. Yani biraz daha ayrıntılarsak rızkın acizleri "Yeryüzüne dağılıp rızkını aramakla" çalışanlardı. Lütfeden; nafakayı, rızkı veren de mal mülk sahibi efendiler olmasıyla siz de, sizin nafakanızı veren efendilere boyun eğecektiniz.
Karşınızdaki insansa ve bu insan eğri ise, eğri bir kişiyse “eğriye eğri” demek için on düşünüp bir konuşmak gerekir. İnsana bir kez kul demişseniz yetmiş kez insan deseniz de o kişiyi kul anlamı almaktan kurtaramazsınız. Artık o kişiye yaklaşımınızdaki bütün yüklenmeniz kulluk üzerine olacaktır.
Dinsel çıkarımla nafakası verilen kadın cariye hükmündeydi. Dinler kul olmanız dışındaki özelliklerinizden bahsetseler dahi sizin insan hakkınızı, özgürlüğünüzü, sorgulama yapmanızı, karşılıklı irade koymanızı şeklen söylemeleri dışında, tanımazlar. Böyle olunca özellikle de kadınsanız nafakanızı sağlayan fanatik bir dinci işveren karşısında yine bir dram söylem ama cariye hükmündeydiniz(!)
Dışınızda kişi sahipli sosyo toplumlarla düzenlenmiş olan bir kurallar içinde yaşıyordunuz. Böylesine özelleştirilmiş, özel kişilere göre olan sistem içinde size göre engellenmiş olmakla sizin de korunan bencil yasalarınız vardı.
Tamamını Oku
