Duydum ki hastaymışsın,
Hastahane ye de yatmışsın.
Öylesine acıdı, öylesine burkuldu ki içim,
Ama yinede gelemedim, kendimi yenemedim.
Her zaman tek başıma bıraktın beni,
Çevrendekiler bensiz sana yetti.
Benden yakına yakına ömrün bitti,
Farkında mısın baba, sanki her şey dün gibi.
Bir gün olsun inanıp, güvenmedin bana,
Başkalarının davranışlarını getirdin hep karşıma.
Değermiydi, sürdürdüğün onca kör inatlara,
Ahir ömründe, siz bir yanda, ben bir yanda.
Artık ne telafisi var, nede çaresi,
Miras bıraktın bize, kardeşlerinle olan ilişkiyi,
Sevdirmedin bir gün, ne kendini ne annemi,
Farkında mısın baba, hiçlerle koca ömür bitti.
23.5.2012 Çarşamba 21.35
İbrahim İnceKayıt Tarihi : 22.9.2012 00:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ankara garında Otobüs saatini bekler iken, ailemi tanıyan bir tanıdığın bir sebeble telefon açıp kendi isteği arasında geçmiş olsun dileklerini belirtmesi üzerine babamın hastalanıp, hastahaneye yatırdıklarını öğrenmem üzerine, içim yanarak kalemimden dökülüp giden mısralar, nemli gözlerimin önüne seriliverdiler.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!