Kaderimde vardı; yaşadım, geçti gitti...
Pişmanlık dağlarında yüreğimin sesi
Benliğimde bir iz; gidişinin gölgesi
Hayatımda artık, onunda var hissesi
Anıları sarsada o bitmeyen neşesi
Nasıl alırsa gece kandırıpta güneşi
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
