Hiç bu kadar istememiştim 'seninim' demeyi.
Hiç aklımdan geçmezdi gülüp geçtiklerimin beni bulacağı.
İçimden geçenleri sana bir söyleyebilseydim.
Her şeyi sana diyebilseydim.
Ama söylemeye ne kalbim ne de kendim yeterim.
Çaresiz olmak böyle bir şey herhalde.
Eli,kolu bağlı olmak.
Kendi yaralarını kendin sarmak.
Bazen mutsuz oluyorum sensiz olunca.
Bu yüzden sürekli kızıyorum kendime.
Ayrılmak için sürekli ağlamak gerekse bile,
Ağlarım...
Ayrılmak için kızmam gerekse kendime,
Kızarım...
Hangi yola başvursam sonu sana çıkıyor.
Hep söz verdim kendime.
Seni bırakacağım diye.
Ama her seferinde sitem dolu cümlelerin beni engelledi.
Şimdi olmaz dedin.
Yanında kaldım.
Seni hiç yalnız bırakmadım.
Ama bir gün dönmemek üzere gideceğim.
Dönmeye gücüm kalmaz o zaman da.
Dönmeye yüzüm kalmaz.
Alıştım ben bu kapılıp gidişlerine.
Ama artık son vermek vaktidir.
Veda etmeyi hiç sevmem biliyorsun.
Bu da sana son sözüm olsun.
İkimize de geçmiş olsun...
Kayıt Tarihi : 10.3.2010 19:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!