Doksan derece sarsılan yıkılmamak için direnen.
Bu bedenin mimarı sensin, övün övünebildiğince.
Şimdi üzülmen pişmanlık duyman boşuna, nafile artık.
O yarayı derinden aldı artık onaramazsın.
Sen onu hiç anlayamadınki zaten.
Boşver bu saatten sonra hiç anlayamassın
Bırak onu yıkıldığı yere kadar gitsin elleme.
Sonra kırılırda tuttuğun her dalı elinde kalır.
Dedim ya o yarayı derinden aldı onaramazsın.
Boşver gitsin bu saatten sonra sen onu anlayamazsın.
Bu bedenin mimarı sensin, övün övünebildiğince.
Ama şunu unutmaki bende yaşamayı öğrendim sayende.
Sağ elim ihanet etti senin gibi,sol elimi kullanmayı öğrendim
Yataktan kalkamadığım için.
Yattığım yerden, yemeyi içmeyi öğrendim sayende.
Ayağa kalkmayı yürümeyi özledim, inatla kalktı
AMAA yere çakılınca ağlamadım gülmeyi öğrendim sayende
Şimdi koşmasamda yürüyorum,
Oturarak yemeğimi yiyiyorum.
Ben güçlü bir kadınım bak neleri başardım kendi sayemde.
25.10.2002
Kayıt Tarihi : 20.1.2006 20:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sevgimle öpüyorum.
nevin özveri
Şiirin yazılım tarihine baktığımda, zaten bugüne
kadar çok şeyi başarmış olduğun bir süreç geçmiş.
Şimdi daha dik, daha güçlü bir Müniş'le yeni
başarılara MERHABA...
Sevgilerimle....
TÜM YORUMLAR (7)