Geçmiş Günler Şarkısı Şiiri - Mehmet Yaldız

Birdenbire çarptım güneşe
Birdenbire kaydı su.
Uçurtma yaptım güneşi
Dağ rüzgarıyla gömdüm suya.

Hangi ufuk çizgisi öyle
Beni benden alıp sonrasız martılara katan,
Dalgalar sanki yüreğim
Umarsız bir yalnızlığa çağırmasalar da
Ben yine bu kıpırtıların ürkek gölgesinde
Sanki hep kendime varıyorum durmadan.

Yalnız güneş, yalnız martı, yalnız dağ,
yalnız deniz değilim
Topladığım yıldızlarla da sonsuzca eskidim.
Buğulu bir aynada bıraktım en güzel geceselimi
Belki hiç gelmeyecek
Belki de beklenmedikçe tutmayacak bu maya.
Bir yüz ki yüz değil, yüzden de öte
Eski bir geceselde ayrışmış en güzel köpük
Sanki elimle izledim o çizgilerin akışık müziğini
Bir sazın yüzyıllarca dönüşen sesinde dinlediğin
Ezgilerce güzelleşen söylendikçe
Bitimsiz duyarlıklar ağırlığı
Öyle bir evren ki dönemselliğinde
Süreç denilen bungunluk.

Ben değilim ne ki aykırı düşen
Sonsuzluğun ne başlangıcına ne sonuna
Ne de ölümün ayrıksıl gizilliğine.