Hatırlar mısın bilmem.
O zamanlar kar yağıyordu Ankara'ya..
Bir sıcak Çay'a sığınırdık B'aşk'entin özlem dolu caddelerinde..
Sabah sınıf penceresinin önüne oturup dışarıyı seyrederdim. Belki şans bize güler de O'nu görebilme umudu ve bir yandan İnce belli bardaktaki Çay'la, soğuktan renk değiştiren elimizi ısıtma çabamız..
Kim unutturabilir ki o günleri.
Elin kadar soğuk ve bir Çay kadar sıcak olan yalnızlığımıza inat, her şeye rağmen devam ediyordu hayat..
Ankara gibi masum görünen ve bir o kadar acımasız insanlarla doluydu her yer..
Asıl olan hayatın bize sunduğu senaryoda bize verilen sorumluluğu yerine getirmekti her şey.
Yapıyormuş gibi görünen insanlara inat, her şeye rağmen devam ediyordu hayat..
Vaktidir güzel günlerin..
Öyleyse bir çay daha içelim yaşanacak olanlara...
Üstad'a...
21.06.2014
03.05
Kayıt Tarihi : 13.7.2014 21:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!