Geçmiş'den Geleceğe (1) Şiiri - Mevlüt B ...

Cezîretül-arab’da yaşanıyordu devr-i fetret
Duyuluyordu kız çocuklarından enbüyük nefret.

Kız çocukları gömülüyordu toprağa diri diri
Bunu yapanlarda insandı gûya! hemde iri iri.

Ukkaz meydanında her sene panayır kurulurdu
Durmazdı,canı kuzu istiyenler kurtlar gibi ulurdu.

Zayıfmı bir insan yiyordu onu kardeşleri
Yem oluyordu yabanî hayvanlara ölenlerin leşleri.

Fasih ve beliğ olanlar yaparlardı şiirde yarış
Kabe’yi tavaf ederlerdi,çıplak vede karış karış.

Bunca rezaletin içinde elbette asillerde vardı
Bunlarda en büyük zenginlik,zînet namus ve ardı.

Onlar bu necâsetlere hiçbir zaman bulaşmadı
Az olduklarından! Yardımeli zayıflara ulaşmadı.

Yaşıyordu bunların arasında, geleceğin Habîbi
O zaman bile melhemdi gönüllere,kalblerin tabîbi.

Hiç kimsenin birbirine güvenemediği bir zamanda
Muhammedül-emine verilenler ise! emn-ü emânda.

Târihin şâhit olmadığı bir zaman yaşanıyor
Isyan ve de tuğyanla arzın endâmı aşınıyor.

Mevlüt Bicik
21.01.2006 saat 13.50
Esslingen