Bir devrimin çocuğuydum ben.
Yasakların ortasında doğmuş,
Düşüncenin suça ortak edildiği,
Aydınlık yüzlerin karanlıkta boğulduğu,
Verimsiz topraklarda yetiştirilmeye çalışan bir neslin belkide en küçüğüydüm..
Özgürlük hapsedildi ve özgürce ölemedi birçoğu, “ey özgürlük” diyen çığlıklar bir darağacında susturuldu… sessizlik…
Yangına dönüvermişti tarih, üzerimizde hala yanık izleri.
Yaralı bereli çocuklarız, iyileştirmeye çalışarak sarıp saklıyoruz yaralarımızı.
Karanlıktan ve geçmişten korkarak.
Kayıt Tarihi : 1.11.2009 21:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yinede korkmamalı derim,
Her karanlık tünelin ucunda,Elbet bir ışık çıkıverir ansızın...
TEbrikler saygılar
TÜM YORUMLAR (18)