bizim yeşil duvarlı
süsü Allah Muhammed lafzı
bir evimiz vardı
çocukların arta kalan yemekleri ağlardı
yemezse son lokmayı Allahın hakkı kalırdı
bizim yollarımızda hacı dedelerimiz vardı
medine kokan sokaklarımız vardı
okunan her selada gözlerimizden yaş süzülürdü
herkes bir köşede ölümü düşünürdü
akşam ezanından önce dünya çok güzel bir yerdi
cinler sokaklara dökülmeden eve dönmek gerekirdi
şimdi yabancı kelimeler soktular evimize
soğuk renkler,eşyalar girdi salonlarımıza
yemekler ağlamaz diyen çocuklar yetiştirdiler
dedelerimiz de birer birer göçtü ebede
şimdi kimse akşam ezanını duymaz oldu
çünkü alarmlı saatlerimiz var artık
gaibe inanmayan bir nesil var artık
o evde bir kız çocuğu vardı
gözleri ateş buğusu
o dalarken uykuya
bir ninni fısıldardı nenesi kulağına
ali binerdi atına,çıkardı göğün katına
;
inanırdı.
16 temmuz 2022
Kayıt Tarihi : 11.10.2022 12:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!