Geçmiş ... Şiiri - Serhat Fidan

Hangi kimsesizlik haykıracak
hangi zulüm
ses bulacak acıya
hangi Can dayanacak

kalpleri zincirli olan insanlar
zincirlerini nasıl kırabilecek
cehalet nasıl ölecek
ölüm nasıl güldürecek

kısacık hayat denen yaşamı yaşarken yaşadığımızı hissetmek
nasıl olacak
mesela bir haksızlık karşısında
sesimiz yükseliyor mu
dinine ırkına cinsine bakmadan
insandır diye savunabiliyor muyuz
dilimiz tutulmadan
yüreğimiz kararmadan
haksızlığa isyan edebiliyor muyuz düzenlere baş kaldıran
yurttaşları ne kadar savunabiliyoruz
acı çekenlerin
arkasında durabiliyor muyuz ki
biz hiç acının
ne olduğunu biliyor muyuz ki
acıyı savunacağız
acıyı dayatanlara baş kaldıracağız biz daha neyin ne olduğunu bilmeden
neyi nasıl savunacağız
bir titret bir kağıt nasıl dolacak
bitmeyen kalem
sayfaları nasıl dolduracak
kime avuç açacağız
kimden medet umayacağız
neye karşı direnmek gerekir
gözlerden düşen gözyaşlarının hesabını kimden sormak gerekir
mesela
bir çocuğun yalın ayak sokaklarda dolaşmasını sebep olan şeyi nasıl bulacağız
yokluğu bir çocuğa nasıl anlatacağız çocuklar yokluk nedir bilir mi ki çocukların acı çektiği dünyada
dünyanın yaşamaya uygun bir yer olduğunu ya da kıymetli olduğunu kim anlatacak bize
özgürlüklerin kaybolduğu
bilinçlerin yitirildiği
havzaların silindiği
şu kısacık zaman dilimlerinde
nasıl haykırabiliriz yaratana
ne zaman geçer bu
elbette her şeye alışırız
yokluğa vallahi her şeye alışırsın
İlla başımıza bir şeyin mi
gelmesi gerek
bir şey gelmeden
önlem alamayız mı
geçmişe bakalım
hayat kavgasından tutun
yıkılan kavimlere
öldürülen milletlerden
ders almamız olmaz mı
her çağda olduğu gibi
uçurumlardan atlamanın çare olduğunu sanan insanlığımız
kaç defa katledilecek
ruhumuz bir ruh satıcısının elinde satılırken leşimiz yeryüzünden yürümesinin bir anlamı var mı
gören göremiyorken
görüyorum demenin ne anlamı var
bu hayatlar elbet geçecek
yüzyıllar da olduğu gibi
bize tükeneceğiz
ilk önce bedenimiz
sonra da kemiklerimiz yok olacak
biz de
eski şairlerin
romancıların
savaşçıların
kralların padişahların han ve hakanların olduğu gibi bize unutulacağız
tarihe kalır mıyız bilemiyorum
ama kemiklerimizin köpeklere yem olacağını bir gün
hissedeceğiz aslında
yeryüzünde mağrur mağrur
dolaşan biz insanlar
ne kadar değersiz bir nesne olduğumuzu o zaman anlayacağız
yani iş işten geçtikten sonra