Geçmiş Şiiri - Şiwan Ali Yılmazdağ

.Geçmiş

Çocuk gibi ağlayan yüreğime susturmaz etmiyor çara,
Zülfünün teline sarıldım bilemedim zehirli mara.
Sararmış yüzün üstünde arık açmıştır kızıl aşk,
Zülfün boyunu geçmiş ondan ederim şin u zara.
*
Sanki ferhengistana cümle aleme saldırır gibi yüzüne bakmak,
Haşır damlıyor gözlerinden mikado benzerini etmiş Cihan’a.
Derler ekmek aslan ağzında bugün gel bu meydana,
Giden gitmiş akılsızdır her kim geçmişi ederse bahane.
*
Yüreğim ağlayarak imdadına yetişti gözyaşlarım kan gözümde,
Kan gölünde yüzerken yüreğimin derdine bulurum çare.
Sabah olur girer bahçeye güneş gibidir mah-ı taban,
Güneşe gülün eteğinde nişan olurum ısıtsın canıma cana.
*
Rahmet sana akılsız deli sonunda doğru bir söz eyledin,
Benim akıl arsızdır uslanmaz yâr yüzünden oluyor deli,
Yüreğinde gam yükü yoksa kâr edersin bu dünyada,
Kalp münafık kâfir olur işini bırakırsa o yâra.
*
Dileğim oraya varmaktır aşk katındaki divana,
Ya da bir beyit olsam keşke münasip o divana,
Furs padişahı bile ulaşmamışken aşk katındaki divana,
Mansur darağacını boylamış kendisi aşk olmuş o divana.

Şiwan ali Yilmazdağ