Geçmez Dediğim Günler Şiiri - Erbil Kutlu

Geçmez dediğim günler bir bir geçiyor gidiyor,
Dur demek gelsede içimden, dur demek istemiyorum,
Öyle çok özlem birikti ki şu gönlümde,
Bir aşka yer ayırmakta kararsızım;
Ne kadar aşık olsamda! ....

Her özgürlük anımda soluğu yanında alıyorum,
Bir tebessümünü görmek içimi rahatlatıyor,
O rahatlığı bir ömür boyu onun yanında isesemde,
Acaba o da ister mi? Diye sormaktan kendimi alamıyorum.
Acı çekmeyi yeğliyorum, onu üzmemek için.

İçim içimi yesede yüzünü bir defacık görmek için,
Dilime bin türlü ilan-ı aşkname dizilsede,
Onu üzmemek tek tesellim, kavrulsada yüreğim,
Şarkılarda az geliyor anlatmaya mecalimi,
Acep gelir mi o da benimle o yüce adaya görse şu halimi?

Okşasak saçlarımızı, öpsek dudaklarımızı, sarılsak deliler gibi,
Yaksak geçmişi ve kötü olan herşeyi bir kibrit ile, dönmesek asla geriye,
Hep olmasak bile elele, koşsak beraber mutluluğa;
Birlikteliğin bir bedeli çukurlar,
Sevincidir o tümsekler...

Boşa salınmış bir bisiklet gibi tepeden,
Çılgınlar gibi koşsak yokuş aşağı, rüzgarları delerek,
Yüzümüzde aşktan bir gülümseme ile,
Girsek Muhabbet Bağına ve hiç çıkmasak,
Kısmet ise, toplasak o bağın meyvelerini.

Düşünüyorumda, konuşsam onunla bozulur mu bu muhabbet?
Ya da ben kendimi suçlu hissedipte
Çekilir miyim bir kenara?
Yüzsüzlük mü etmiş olurum acaba,
Gene onunla konuşmaya devam edince?

Erbilim, biçareyim, divaneyim bu derde,
Sanki yolum ona çizilmiş gibi, gelmişim bu diyara,
İlk gördüğüm andan beri hep onu diliyorum.
Hele de gülünce yüzü, seviniyor kalbim,
Olsun istiyorum şu dünyada en sevdiğim! ...
Öyle olmasada en güzel dostum olmasını.

:2003: