Saat on iki
Ve ben yalnızım
İmkânsızlık yüzüme vuruyor
Zaman geçmiyor
Sabah olmasını istiyorum
Dakikalar susuyor
Geceye bırakıyor sözleri
Elimde kâğıt, kalem
Geceyi, karanlığı yazıyorum
Kanıma işliyor kan
Daha bir acıyı çekiyorum içime
Ve daha çok acımasız oluyorum
Cinayeti yazıyorum
Kendimi nasıl katliama bulaştırdığımı yazıyorum
Karanlıkta yaktığım çirkinlikleri seyrediyorum
Yok, ettiğim kendimi özlüyorum
Ve geceler susmuyor
Zaman ise geçmiyor
Bir sevdada yitirdiğim kendimi
Kana bulaşmış bedenle yazıyorum
Hissetmiyor, duymuyor
Tattığı tek duygu
Kaderindeki insan oluyor
Geceler susuyor
Dakikalar konuşuyor
Geçmesini istediğim zaman bedel ödetiyor
Bana acıyı öğreten, kanı sevdiren gece
Kendine çekiyor da
Öldüremiyorum kendimi
Kayıt Tarihi : 13.2.2014 10:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fadime Almamış](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/02/13/gecmeyen-zaman-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!