Geçmeyen sızı Şiiri - Elazığlı Mustafa Kaya

açınca gözlerimi
sanki seni görecek gibi
oldum
kucağında odunlar
güzine yi yakıyorsun
uykunun en tatlı aralığından
uyanmış mahmurluğunla
fecrin bu vaktinde
nasıl da sırdaşsın
öptüğün seccadenle
incinmiş
kolu kanadı budanmış
zayıf düşürülmüş ruhun
kanıyor ve
gün boyu didinmelerine
bir oyuktan bakıyorum
cam kırıkları üzerinde
yürüyorsun
içine akıttığın yaşları
hıçkırıkları fark ediyorum..
yaralı bir güvercin
güvercinin yüreği gibi titrek
yüreğin
ellerini görüyorum
koklanmaya değer güller gibi
çalışkan ve cömert
fedakar ve sevgi dolu
amansız bir gözyaşına kapılıyorsun
şaşkın
sığınaksız ve masum ellere
dönüşüyor güller
kalbimi çıkarıp sana
gönderiyorum
ve seni seyrettiğim pencereden
haksız bir mutsuzluğa yakalandım
gönlüme zehir aktı
hüznüne tanık oldum
batık bir geminin
küçük bir tahta parçası gibiyim…
seni mahzun eden
seni yapayalnızlaştıran
seni uzaklara taşıyan
bu ne hal..?
çok hassasın..,daha bir masumca
çok çok dolu gözlerin
dayanılmaz meraklardasın..
hani parıltılı gülüşlerin
ve nerede şarkılar söyleyen
mutlu seslerin
kanayan bir hassasiyetle
eğiliyorum
alnından öpüyorum…

Mustafa kaya
12.12.2005 / eyüp
www.mustafakaya.net