Geçmemiş Zaman 3 Şiiri - Mehmet Cahit Kuzu

Şehrin ışıklarını söndüren güneş ısıtamadığı bir günü daha
atlatmıştı ve senin kavgayı bıçak gibi kesen ellerin benim
hayatımda silahlarla durdurulamaz bir savaş başlatmıştı.
Kaç sigara içmiştik o gün abimle,
Erkete dönen bilmem kaçıncı sigaraydı bir diğer sigaranın
bağrında sönen?
Sırtımızdaki sancı da sigaranın zararlarından mıydı?
Ben o sigaralardan beridir kendime gelemiyorum güneş.
Ben o sigaraları artık mutfak masasında ve yalnız içiyorum.
Davlumbaz ışığı senden güçlü güneş.
Oysa sen göktekine meydan okuyup kazanmıştın ismini.
Biz abimle bir sigara daha içiyorduk.
Sen göğe meydan okurcasına sigaradan ve bizden uzak
duruyordun.
Sen hâlâ duruyorsun.
Abim ve ben bir güneş boyu yol kat ettik.
Ben otobiyografik şiirler yazıyorum.
Abim sonunda güneşi de koynuna aldı.
Yiğit hâlâ o kırmızı Marlborolardan içiyor.
Peşimdeki adam ölmüş ve Seyfettin Bey hâlâ cebinde bira taşıyor.
Ben artık içmiyorum güneş.
Senin içtiğin kadar bıraktım sigarayı.
Hem sevişmiyorum da geceyle.
Senin seviştiğin kadar bıraktım sevişmeyi de.
Geçen yaz ölmeyi unuttum.
Annemden özür dilemiyorum artık.
Davlumbazın ışığını da hiç kapatmıyorum.
Belki gelirsin diye.
Senin ellerine kan bulaştı biliyorum.
Dün gece rüyamda elini öptüm, bilmiyorsun.
Zaten senin elini kırk defa öptümse senin kırk birinden haberin
yok.
Ama yiğit anlıyor.
Seyfettin abi susuyor ama o da biliyor ya, ben aslında hiç
sevişmezdim geceyle.
Ölmeyi unutmazdım.
Vakit gelince gitmekte en birincinizdim ben.
En çok ben gülerdim o masada.
Tabureler tekmelemek abimin işiydi.
Ama nedense ilk sen gittin,
İlk Seyfettin öldü
Ve ilk abim küstü.
Sonra ben kaldım ve kocaman güldüm yine.
Henüz vakit gelmemişti.
Henüz duam bitmemişti.
Zaten sen her duaya amin diye başlardın.
Zaten sen hep dur dediğimiz yerde başladın.
Zaten sen kavgayı bölen bir savaştın.
Sen güneş,
İsminle göğü kırk arşın aştın ve barış isteyen benle savaştın.
Ölümüm senin elinden olmayacak.