Geçmek,senden mi asla aslolan...

geçmek

bir yol üstü kasabasından
ardında sıra sıra kavakları bırakarak
tozlu kenarlarında yolların
düşünce dizlerine, kırışık yüzlü yapraklar
düşmeye sebep baharın
geçip giderken zaman...
oysa daha bir adım bile atmamışken
hayatımızdan
hatırımızdan,
hatalarımızdan
ve geçerken gül yüzlü yar tebessümü henüz aklımızdan
ne kadar kolay bir söz olurdu geçti diyebilmek...
oysa henüz varmışken boğaza ihtişamlı gemiler
ve o berrak ve mavi sulara demirleyi verince yorgunluğunu
ve urfa da bir dağa yaslanmışken köylüler
gözlerken hafta da bir gelecek haberin yolunu
ve henüz geçmemişken son otobüs otogardan,
bavuluyla bir yaşlı kadın ve yalnız bir adam
ve kalkmamışken ilk vapur üsküdardan..
ve geçmemişken hiç bir kağıda en hüzünlü şiir akşamdan
yani sen uaynmamışken ben kokan yatağından
geçmek
senden mi
asla...aslolan...
geçmek deyince
yoldan gelip geçenler var bu sıra
kaldırımlarda aşklarından ,belki hayatlarından...
geçenler var vaz larından..
alışkanlıklarından
geçmek bir yoldan,bir andan,bir sağdan,bir sondan..
geçmek
sendenmi
asla.. aslolan

ne geçer serde hasretin...
ne tende zaman....
geçmek
senden mi
asla...aslolan...

sokak şairi...
8ocak 2008
sen yanımdan geçerken...