Geçme Artık Zaman Şiiri - Burhanettin Akdağ

Doğduğum yerdeydim dün
Anılarım, çocukluğum
Canlandı gözlerimde yeniden
Birer birer, birbiri ardı sıra
Yaramazlıklarım, gençlik yıllarım
İlk heyecanlarım, ilk aşkım
Uyuyamadığım günler
Korku ve stresli geceler.

Ama, yıkıldı hayal evim adeta
Tüm geçmişim, değerlerim
Hepsi mazide kalmışlar
Eskimiş doğduğum ev, viran olmuş
Tozlanmış yıkık raflar
Harap olmuş duvarlar, delik deşik
Sararmış yarısı, fotoğrafların
Kim bilir ne zaman durmuş
Eski, devasa çalar saat
O bile durduramamış acımasız zamanı.

Etrafta yığınla ev,
Nefes boşluksuz, tıkışık
Kısacası her yerinden vurulmuş
İhanete uğramış anılarım
Gençliğim, güzel günlerim
Kalmamış koşturduğum çimenler
Çiçeksiz ağlıyor ağaçlar.

Yok olmuş o eski büyüklerim
Ayrılmış yuvadan dostlarım
Büyümüşler oyundaşlarım
O eski vefalı insanlar yok ortalıkta
Selam yok, unutulmuş hal hatır sormak
Derinden bir hüzün içimde, göğsüme çöken ağrı
Zorlanıyorum nefes almakta
Yutkunamıyorum, tıkanıyorum
Ağlamaklıyım, gözlerimden dökülüyor
Birkaç damla hüzünlü yaş
Onlar bile nazlanıyorlar akmaya.

Yine de, yılların ihanetine direnen
Meyve ağaçlarımız, defneler, sarmaşıklar
Vefasızlığa meydan okurcasına yemyeşil
Sanki otuz yıl evvelki gibi
Dip diri ve canlılar
Tıpkı benim anılarım gibi
Ama, hüzünlü mü hüzünlü...

Geçme zaman,
Gitme, dur artık kal yerinde
Sanki seninle birlikte uçuvermiş
Tüm güzellikler, masum çocukluğum
Geçme artık, kal anılarımda
Ayrılma yerinden, çalar saat gibi
Dur, gitme uzaklara, uslu uslu otur
Dinlemiyorsun beni, hafife alıyorsun
Nafile, işliyorsun acımasızca
Başka anılara doğru, gelecek zamanlarda
Beni de sürükleyerek, ardından...

Hüzünlüyüm bugün,
Geçip giden bir ömrün aıtı yüreğimde
Özetini yaşadım bir günde hayatımın
Epey zaman boşa gitmiş meğer
Üzgünüm, yorgunum, bitkinim
Halsiz ve keyifsizim…..

Geçme artık zaman,
Dur, bari anılarımı geri ver
Dur artık, gitme! ...

(23.07.2005)