Geçme Şiiri - Ümit Sül

Hayat geçiyor
Gamsız tasasız feryatsız figansız
Arkasında kalanlarla geçiyor
Bir yüreğin sevda hasretiyle
Bakmıyor gözyaşlarına
Sarmıyor boynundan

Gam yüklü bulutlar geçiyor tepesinden
Sancılar boğuyor gırtlağını
Göz yaşları süzülüyor sürmesinden
Rimelleri karartıyor aydınlığını
Hayat geçiyor

Toprak kokuyor bazen
Tahta sesleri geliyor tepesinden
Kirleniyor
Geçmiyor lekesi
Geçmeyecekte ihalesi
Ama hayat geçiyor

Ceviz ağacı gibi
Yeşili tam yeşil
Kahvesi tam kahve
Ama barındırmaz gölgesinde
Hiçbir zerre
Hayat geçiyor

Bazen bir güvercin gibi
Kanadından pamuktan tüyüyle
Alnında yazmasıyla
Geçiyor ama
Kah tepemizden kah altımızdan
Hayat geçiyor

Gebe bir ana gibi
Bazen eli belinde bazen yüreğinde
Hayat oluyor ansızın
Geçmez sanıyorsun ama geçiyor
Hayat geçiyor

Sayısız geçişlerde buluyor nefis kendini
Bazen geçmek istemiyor
Durmak istiyor serinliğinde
Nefes almak istiyor yüreğinde
Hayat geçiyor ama sen geçme

Ahirette olmak Sende
Yüreğinde
Sonsuzuluk bulmak
Gözünün haresinde
Cenneti koklamak nefesinde
Hayat geçiyor ama sen geçme

Gece geçiyor gün oluyor
Zaman geçiyor yok oluyor
Her şey geçiyor
Nefes hayat zaman
Hayat bile geçiyor ama sen geçme