Geçiyorum Şiiri - Serhat Fidan

Geçiyorum

Dışarıda karanlık
İçerde işe yanlışlık var!!!

upuzun bir yolda gidiyorum
Başıboş ,serserice gidiyorum...

Elbisem insanlara değiyor
acımasızlık bulaşıyor üdeğiyor
Kalpsizlik uğruyor gönül otağıma
isyan ediyor her şey
İsyan ediyorum her şeye
bu hayatın içerisinde temiz almaya çalışırken
üzerime bulaşan Kibir
üzerime bulaşan kendini beğenmişlik
beni tarumar ediyor

gidiyorum uzun bir yoldan
bozkırın ortasında
sapsarı otlar biter üzerimde
Bitmek bilmeyen yolculuğuma doğru yürüyorum
üzerime çamur yapışıyor
insanın toprak olduğu aklama düşüyor
insanlardan kalma vahşet
insanlardan kalma gölgeler üzerime geliyor
Uçsuz bucaksız diyarlalar yürüyorum..

And’lar da bir soykırım rastlıyorum
Yürüyorum yollarıda
Sonra Apalaşlara gidiyorum
sömürülen bir halk görüyorum
arkama bakmadan gidiyorum
Atlaslarda insanlıktan kalma
bir tarih görüyorum
Kimisi Atlas
bazısı ise Toroslar oluyor
bazen zagroslar
insanlıktan kalma yalnızlık
insanlıktan kalma sözler var burada...

İnsan;
İnsanın olduğu yerde
mutlaka acı var
yürüyorum tekrar yollara
bozkırlara;
çatlayan Toprağa gidiyorum
kurumuş rezil toprağa yığınına bakıyorum

birden gidiyorum
nehirlerden geçiyorum
sarı Irmağa bakıyorum
Bazen de Gök ırmağı düşünüyorum
bazen Dicle ve Fırat
Rast geliyorum
ikisinin buluştuğu yerde
hüzün buluyorum
çeşitli coğrafyaları geziyorum
bazen Anadolu
Bazende Avrupa
İki yüzlü insanlar görüyorum
İnsanlıktan kalma düşlere rast geliyorum
Yalandan gülümseyen
insan yığınları görüyorum
yerin üstünde cesetler
onları görüyorum çoğu zaman
sahte tebessümler
sahte aşklar görüyorum
gördükçe gözlerim kör oluyor
gördükçe kalbim kararıyor
insanlıktan utanıyorum
insanlığımdan utanıyorum
bağırıp çağırmak geliyor içimden

hiçbir şey elimden gelmiyor
her şey insanlığın eseri
soykırıma uğramış
Kara kıta gözlerime yansıyor

Her şeyde insanlardan kalma söylemler var
ne yapacağımı bilemiyorum
içimdeki ben
bendeki benle kavga ediyor
kim Galip gelecek diye bekliyorum
karanlık tarafım yeniliyor
ben de şaşırıyorum
bu kadar kötünün içinde
Bu kadar saçma bir şey olmaması lazım
Bunları yaşıyorum
Ruhumu titriyor
Ödünç alınmış insanlığımı
Toprağa tekrar tekrar gömüyorum

yürüyorum tekrar
olsun buluşucaz
Yalnızlığın öldüğü
Hasretin yaktığı
Bir yerlerde buluşacağız