Geçiyordum Çocukluğumdan,,,,,,,,,,,

Göğsüm sessizce inip kalktı karanlığın korkusunda
Hemen, başımın altında soluğunu tutan
Nisan düşlerime sarıldım
Annem gibi sıcacıktı
Öylesine üryan
Öylesine bahar kokuluydu.

Aslında geçerken uğramıştım
Oyun yorgunu ayaklarımla
Çocukluğumun sokaklarına
Her şeyin zamanıydı
Ve herkesin cebinde gökkuşağı vardı
Kimse çirkin değildi
Çünkü umut
Kendi renkleriyle boyamıştı gökyüzünü
Sayısız hayaller tütsülüyordu güneşi
Henüz yalanların tadı bulaşmamıştı dudaklara
Bize uzanan sorgularda
Yasakların tadı vardı.

Gözlerimi kapatıp
Yeni bir düşün peşinden koşmaya başladım
Bir solukta geçtim şafakları
Sanki bacaklarım sonsuzlukla yarışıyordu
Hiç vakti yoktu ağlamaların
Bunun için gözlerimdeki yaşları
Yarım kalan baharlara sakladım
Boğazıma düğümlenen hıçkırıkla
Kör bir şarkıya yeniden ses oldum
Sırrını çözdüm güz karaltılarının
Karalanmış kâğıtlara
Hiç durmadan içimdeki denizi yazdım.

Hala ben çocukluğumun gülüşlerine müebbedim
Hala ben gölgesinde ateşler yakan
Binlerce masalın kahramanıyım
Kim dokunabilir güneşten yapraklarıma
Kim söndürebilir sözcüklerimin sevinçlerini
Ben hala sıcak bir sözüm
Ben hala binlerce çocuğun
Göğe kaldırılmış umutlarının kanatlarıyım
Üstüme yıldız yağdığında
Bütün korkularla yüzleşirim.

Şimdi güneşi göremeyen çocuklar için
Bir üşüme titriyor göğsümde
Nadasa bırakılmış kırık yüreklerine
Anne şefkati örtmek istiyorum
Bölüşmek istiyorum geceleri
Yüreği yaslı karanlıklarda
Bir kapı açıyorum gökyüzüne
Birlikte firar ediyoruz ay ışığına
Melek kanatlarımızla ağlıyoruz
Masallardan atılan
Bir avuç güneşe.

Göğsüm sessizce inip kalktı karanlığın korkusunda
Bütün çocuklar adına göç ettim
Zamanın kıraç topraklarına
Büyüdüm ve göğün mavi bahçelerine
Eşkıya türküleri söyledim
Düşlerimi ayıklarken uyandım
Buruşuk yüzlü
Siyah beyaz fotoğraflara
Ve ben kendi isyanlarımdan utandım.