Geçiyor Günler Şiiri - Lokman Hamitoğlu

GEÇİYOR GÜNLER

I
Ninni gibi rüzgar uğultuları gelir.
Havanın soğukluğu hiç yazar.
Ne bahçende namussuz kilit
Ne kapında it!
İstersen firar hakkını kullanırsın.
İstersen adam gibi yatarsın.

II
Kuşlar takım takım iniyor bahçelere
Mahkuma sual yok!
Herkes işinde gücünde!
Yemekler güzel,
Çaylar sıcak,
Maltalar yok!
Bahçeler alabildiğince uzun!
Hani uzun volta cezası kısaltıyor ya
Aynen öyle; Gez, gezebildiğin kadar.
Gökyüzüne bak sınırsızca
Amansızca dostlarını ara, sesini duyur
Sevdiklerinin sesini duy
Güneşten gönlünce faydalan!
Sonra bir izin yap eve doğru.
Sıkı sıkıya sarıl sevdiklerine.
Annenin ellerini mi, ayaklarını mı öpeceksin?
Öp artık hesapsızca!
Babanı kucaklayacak mısın?
Kucakla sınırsızca!
Sonra kardeşlerinle hasret gider!
Dostlarınla geçmişi yad et, geleceğe bak!
Belki birde selvi boylu yarin vardır.
Yüzü ay gibi duru
Gözleri güneş gibi sıcak, şefkatli..
Belki bir de kızın vardır veya oğlun
“Geçmiyor günler” yalanını kim uydurdu, günler geçiyor
Biz dayandık zaman dayanmadı.
Merhaba yeni hayat!

Lokman HAMİTOĞLU