Geçit Bekçisi Şiiri - Avni Öztürk

Yol bağı yapar bekçi;
Vasıtalar nöbette!
Postacıyla, simitçi...
Bekler, gözler tetikte.

Her zaman bu şekilde,
İnsanlar bekleşirler;
İşleri geciktikçe,
Bekçiyle didişirler!

Bariyerler inince,
Dirildi çocukluğum;
Başladı ince ince…
Maziye yolculuğum!

Düğünlerde yol bağı
Yapar, bahşiş alırdık…
Vermeyenlere dağı,
Bağı dolandırırdık.

Yerimizi alırdık,
Gelin evden çıkınca;
Alkışı koparırdık,
Bahşiş zarfa konunca…

Geçitte iki taraf;
Uzun, düğün alayı.
Zil çalar çan, ne tuhaf!
Sevmezler oynamayı…

O günleri yaşattı,
Geçitteki bu durum.
Gizli gizli ağlattı;
Gözlerim salkım salkım!

Geciktikçe manevra;
Yakıldı sigaralar.
Konvoylar sıra, sıra;
Ne yapsın bu insanlar?

Uğurladı treni,
Açtı bekçi yolunu.
Bariyerler yükseldi;
Çevirdikçe kolunu.

Araçlar sel misali
Aktıkça akar yoldan.
İki, koldan ahali,
Vasıtalar ortadan.

Bekçinin gönlü rahat;
Sağlıklı bir şekilde,
Gitti tren, şimdi hat;
Işıl ışıl ellerde...

Kaybolup gitti birden,
Daha el sallamadan!
Güle güle git tren,
Sıhhatle dön bu yoldan!

Sana bağlı aşımız!
Sinemizde sen varsın.
Peteklerde balımız;
Soframızda sen varsın!