Baykuş konmuş viraneye
Kimler geldi kimler geçti
Çevirdiler divaneye
Kimler geldi kimler geçti
Devranı dönmez tersine
Dayanılmaz hasretine
Bak dünyanın çehresine
Kimler geldi kimler geçti
Efendi bey paşa ağa
Bindiler tek tek kayığa
Girdiler dipsiz kuyuya
Kimler geldi kimler geçti
Akar gözde yaşlar acı
Bitmez gönüldeki sancı
Dünya handır bizler yolcu
Kimler geldi kimler geçti.
Kayıt Tarihi : 7.2.2007 14:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaz aylarında tatilimi,özlemini duyduğum doğup büyüdüğüm köyüme gitmeye çalışırım.Yine bir yaz tatilinde köyümdeydim.Hasat zamanıdır. herkes işiyle meşgul olduğu için konuşacak insan bulmak zor. Bizim değirmenin etrafında ki, çayır biçilmekteydi amcamın oğlu Attila hoca ile köylümüz Arif beyle tırpanı sallarken,vardım yanlarına selam verdim kolaylıklar diledim hal hatırdan sonra mola vermek için zaten bahane arıyan Attila hoca ev yakın olduğu için çay getirilmesini söyledi. Çayırın biçilen yerinde bağdaş kurup oturduk. Gözlerim bizim yıkılan değirmene takıldı. sadece değirmenin oluğu duruyor taş duvarlar yıkılmış yaban otlar çıkmış üstünde. Arif bey değirmene baktığımı görünce- -hey gidi günler hey kimler geldi kimler geçti değil mi dedi. Eskiyi yokladım gönül defterimde. özlemle bakındım sağıma soluma, amcam ve rahmetli babamın değirmende çalıştığı günleri,değirmenin bendinde o küçücük gölde yüzdüğümüzü o güzel günlerin yadıyla yaşadığım o anlık duyguların vurgusudur bu şiir.
TÜM YORUMLAR (2)