Geçip Gitti Yıllar Şiiri - Durmuş Karabağlı

Her zaman aklıma gelir
Somun dilimi üstüne sürdüğümüz gül reçeli
Okul önlüğümüze damlatarak
Yediğimiz günler.

Az mı azar işitirdik beklide bir iki tokat
Atıldığı zaman kıçımız üzerine.

Tahta okul bavullarımızla gidip gelirken
Köy deki okulumuza
Köy içinden akıp giden derenin
Üstündeki taş köprüden geçerdik.

Dere suyu üzerinde kaydırak yaratırdık
Çakıl taşlarından
Çocukça eğlenir neşelenirdik
Unutulmaz zevk verirdi bize.

Ormanı olmayan kömürü bilmeyen
Tipik bir Anadolu köyünde büyüdüm ben
Kış aylarında okul çantamıza eş tezek taşırdık

Sınıfımızdaki saçtan yapılmış soba da ısınmak için.
İki sınıflı iki öğretmeni olan bir okulda okudum ben
Öğretmenimizde iki kişi idiler.

Birisi birinci ve ikinci sınıfı
Diğeri üç dört ve beşleri okuturdu.
O zaman ki yazı defterleri arkasında
Kerrat cetveli denen çarpım tablosu yer alırdı
İki ve üçüncü sınıfa gelindiğimizde
Hepten ezberlemiş olurduk
İki kere iki eder dört üç kere beş eder on beş diye.

Hani kaydırak olsun diye taş attığımız derede
Çimerdik yüzme öğrenelim diye
Unutulmaz zevk ile yarışılırdı
Kim daha iyi yüzüyor diye.

Suyun yapısından olsa gerek
Nasırlaşırdı ellerimiz hatta yanaklarımız
Çok girmeyin suya bak güneş ne hale getirdi
Elleriniz yüzleriniz diyen annelerimizin
Seneler geldi geçti hala kulaklarımda
Ulan oğlum eve gelin artık
Diye çağıran analarımızın sesleri.

Günler eskiyor akıp gidiyor seneler
Farkında olmadan yaşlanmışız meğer
Saçlarımız kırçıllaşmış duygusallaşıyor insan
Şöyle de diyebilirim çocuklaşıyor insan.

Papatyalar gelincikler topladığımız
Kırlar tarlalar uzak kaldılar bizlerden
Ekinler başak bağladığında
Firik yaptığımız sarı buğday başakları
Aldı gitti insafsızca geçen yıllar.

Anılarla baş başa birer ihtiyarlar
Bırakarak geride.