En büyük bu, şu, o dedin de n’oldu,
Bağ bahçe baktın da gül, çiçek soldu,
Serseri, eşkıya dünyaya doldu…
Geçer gider kervan yolcusun uyan,
Menzile az kaldı birazcık dayan…
Bir renkli dünyada kayboldun gittin,
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Menzil o kadar yakın olmasa da, imtihanın bitmesi o kadar uzak değil. Zira insanın ervah-ı alemden başlayıp ebedü-l abad da sona erecek olan o uzun ve dehşetli yolculuğunun en tehlikeli bölümü şu kısacık dünya hayatıdır. Bu dehşetli imtihanını yüzünün akıyla ve hüsn-ü hatimeyle bitirebilen bahtiyarlar vuslat için hazırdırlar demektir ve gün saymaya başlayabilirler.
Güzel ve manalı bir şiir olmuş.
Tebriklerimi takdim eder yepyeni nice güzel şiirlere imza atmanızı Cenab-ı haktan temenni ederim.
Bırak boş işleri her zaman kazan,
Sağında solunda kalem var yazan,
Hep kendine eder durmayan azan…
Geçer gider kervan yolcusun uyan,
Menzile az kaldı birazcık dayan…
yerki yol ve yolculuklar kutlu olsun yüreğinize sağlık saygı ve muhabbetle
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta