Geçip Gitmeden Şiiri - Ozan Efe

İstanbul’u düşün geçip gitmeden
dağında taşında kurban dolunca
hıçkırığından çok zehir etmeden
geceden ağlayan çaban solunca

melekler kahrolur uçarak kaçar
göklerde yağanla kelebek açar
hüznün doruğuna derdini saçar
sevincinden duan kabul olunca

sokaklardan tüte günlerin akar
şakaklardan öte cinlerin bakar
çokaklardan ata ünlerin yakar
öfkenden çoğalır saçın yolunca

nereye sakladı kaybolma sakın
benek taşlarından haraca bakın
belleğinden tutkun kafaya takın
dağlarından taşı yüklen kolunca

ozan efem şaştın tarih konuştur
geçen zamanına bolluk onuştur
geçer çınarına kıymık yonuştur
sonrasında kalır artık bulunca

160212denizli