Geçip gidiyor her şey Şiiri - Necdet Arslan

kuşların çiçeklerini sakladığı gecedir bu şehir
bu şehir rüzgar ustasıdır, toz yontar sessizliklerden

hangi maviyi kendime alıştırmaya kalkışsam
binlerce bulut saldırıya geçer
kime küs durayım bilemem

ellerimi gagalayan bir şey var sokaklarda
ilahların hepsi yeryüzüne damla damla düşen taş

van gogh kimdi diye soruyorum
gözümü yumar yummaz halley'den el ediyor Descartes

ben burada nefesi çürümüş sabit bir zeytin ağacıyım
bir kuyuya gömüyorum kendimi

üç çıkrık ötede yarını unutma yalanları
kaç şey yeni baştan hangi kırlangıç uçarı
bütün herkes denize hasret

ama hangi fotoğrafa baktımsa o değil
oysa daha sakin olmalıyım biliyorum

gece kurudu kuşlar kayıp çiçekler dünün cebinde
şehir çok masala ödünç verilmiş arka oda
ben hangi kosmosta kendimi var kılabileceğimi
aramaktan yorulmuşum